Mr. unknown, een verhaal dat je raakt….

Men brengt een jongeman van een jaar of 30 met een gebroken been. Tot zover niets bijzonders, maar deze man blijkt een psychisch probleem te hebben, spreekt een onverstaanbare taal en door de sociale dienst ( social welfare)  is zijn naam + leeftijd en plaats van herkomst niet achterhaald.

Rapport van de social welfare luidt dan ook;

Naam: Not known

Age : Not Known

Family :Not known

Meneer ‘Not Known’ is aangereden door een auto, daarbij heeft hij een gebroken been opgelopen en is achtergelaten op straat. De politie heeft hem naar het ziekenhuis gebracht, maar deze wou hem niet helpen aangezien hij geen familie bij zich had. Normaal gesproken betaalt de familie namelijk de ziekenhuisrekening .

Vanuit het ziekenhuis is meneer ‘Not Known’ naar een lokale bottendokter gebracht die in ieder geval zijn been gezet heeft, maar daarna geen zorg voor meneer wou dragen. De lokale burgemeester en social welfare besluiten hem te brengen bij de enige dokter in Ghana die goed zorg draagt voor mensen met een verstandelijke beperking of psychische problemen. Zo komt meneer ‘Not Known’ bij ons in de Shekhinah kliniek terecht, 100 km verder op.

Verbaasd kijkt meneer ‘Not Known’ rond als hij zijn onderkomen, een eenpersoonskamer, ziet. Direct krijgt hij  al een warme maaltijd voorgeschoteld  die hij helemaal opeet en na een paar dagen reageert hij al minder verschrikt op de hulp.

Meneer ‘Not Known’ weet niet goed hoe hij zich moet uiten, hij smeert ontlasting op de muren en laat zijn urine gewoon lopen op de vloer. Mijn collega vrijwilligers maken zonder enig commentaar  zijn kamer een paar keer per dag schoon.

Dr. David vertelt dat hij er alle vertrouwen in heeft dat dit gedrag verdwijnt. Hij noemt meerdere voorbeelden van huidige  bewoners die hetzelfde gedrag vertoond hebben en nu keurige bewoners zijn. Meneer ‘Not Known’ krijgt in de toekomst een eigen naam;  nu heeft hij een liefdevolle plek gekregen!